Od ośmiu miesięcy każdy dzień przynosi mrożące krew w żyłach wiadomości z terytorium Ukrainy. Codziennie dowiadujemy się o nowych ofiarach rosyjskiej inwazji oraz o kolejnych zniszczonych ukraińskich miastach i wsiach, uszkodzonych elektrowniach i szpitalach, zburzonych ośrodkach kultury i zabytkach. Jednocześnie jesteśmy świadkami bohaterskiej postawy Ukraińców – nie tylko tych z pierwszej linii frontu, lecz także mieszkańców zrujnowanych miejscowości, którzy robią wszystko, żeby nie poddać się rozpaczy i jak najszybciej wrócić do normalnego życia. Gdy z jednej strony widzimy ogrom spustoszeń, systematycznie dokonywanych przez rosyjskich najeźdźców, z drugiej zaś niezłomność obrońców ukraińskiej suwerenności, w naturalny sposób rodzą się w nas pytania o powojenną odbudowę Ukrainy. Kiedy będzie mogła się rozpocząć? Jakie będą jej koszty? Z jakich źródeł zostanie sfinansowana? Kto będzie w stanie ją przeprowadzić?
Nie brakuje wątpliwości i obaw. Nawet jeśli Ukraińcy zdołają zwyciężyć Rosję, czy po zakończeniu wojny w Ukrainie nie będziemy mieli do czynienia ze stagnacją? Czy zostaną pokonane najważniejsze przeszkody na drodze do przyznania Ukrainie środków niezbędnych na odbudowę? Czy uda się trwale ograniczyć wpływy oligarchów oraz radyklanie zmniejszyć poziom korupcji?
Obserwując rozwój wydarzeń, zastanawiamy się też, jakie miejsce może zająć Polska w procesie odbudowy Ukrainy. Czy polskie przedsiębiorstwa mają wystarczający potencjał, żeby odegrać w nim poważną rolę? Czy będą w stanie konkurować z wielkimi korporacjami i firmami z bogatszych państw – posiadającymi znacznie większe doświadczenie w ekspansji na rynkach zagranicznych – o środki przeznaczane na odbudowę i modernizację Ukrainy przez zachodnie rządy i międzynarodowe instytucje? W jakim stopniu polscy przedsiębiorcy są gotowi zaangażować się w to olbrzymie przedsięwzięcie? Przedstawiciele których gałęzi polskiej gospodarki są najbardziej zainteresowani pójściem w tym kierunku?
Jednak odbudowa Ukrainy niesie ze sobą wiele pytań, które wykraczają poza kwestie gospodarcze, a są bardzo ważne dla przyszłości Polski. W obliczu rosyjskiej agresji Polska i Ukraina zbliżyły się bowiem w tak bardzo, że możemy śmiało mówić o nowej jakością w naszych wzajemnych relacjach. Jednak czy ta nowa jakość okaże się trwała i wytrzyma próbę czasu? Jak ułożą się stosunki polsko-ukraińskie po zakończeniu lub wygaśnięciu konfliktu zbrojnego z Rosją? W jakim stopniu w dłuższej perspektywie jest potrzebna i pożądana integracja obu państwa?
W październikowym numerze „Polski w Praktyce” na te i inne pytania próbują odpowiedzieć przedstawiciele Polskiego Instytutu Stosunków Międzynarodowych, Polskiej Akademii Nauk, Polskiego Instytutu Ekonomicznego, Zawiązku Pracodawców i Przedsiębiorców, Polskiej Agencji Inwestycji i Handlu, Polsko-Ukraińskiej Izby Gospodarczej, Centrum Dialogu im. Juliusza Mieroszewskiego oraz Stowarzyszenia Folkowisko. Wypowiedzi zaproszonych ekspertów przynoszą dużą dawkę wiarygodnych informacji i analiz, pomagają zobaczyć złożoność sytuacji i wielość możliwych scenariuszy dalszego rozwoju wypadków. Zmuszają do myślenia i stawiania kolejnych pytań.
Łukasz Grűtzmacher
Wydawca: Instytut Wolności, Hoża 27/14, Warszawa 00-521
Szef projektu: Igor Janke
Redaktor naczelny numeru: Łukasz Grűtzmacher
Autorzy: Łukasz Adamski, Piotr Arak, Krzysztof Drynda, Maria Piechowska, Maciej Piotrowski, Anna Plater-Zyberk, Gennadij Radchenko, Dariusz Szymczycha
Opracowanie graficzne prgrf.pl
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
pochodzących z Funduszu Promocji Kultury
